گل انتظار

ز رهرسیدی  و  با  خود  بهار  آوردی

چراغ   روشن   شبها ی  تار  آوردی

به عطر سوسن  ده رنگ   چون  نسیم  امید

ز  در  در آمدی  و  صد بهار  آوردی

نسیم وار   وزیدی  به روح   خسته  من

ز  دشت   سوخته ام   گل   به  بار  آوردی

به  پای   تو  گل سوسن   ز  بام   و  در  می ریخت

چو  عطر   خویش   به هر رهگذار   آوردی

تو  آمدی  و  به نیروی   چشم  شیر افکن

نگاه  نافذ آهو شکار آوردی

پرند  زلف   فرو ریختی   به  شانه  ی  من

برای  جلگه ی تن   آبشار  آوردی

دلم  ز نرمی  گلهای  بوسه  صید  تو شد

لب  حریری   پروانه   وار  آوردی

چو  زلف   تو   دل  سرگشته   را  قرار  نبود

ز بوسه ها   به  دل   من  قرار  آوردی

به  انتظار  نشستم   کزان   گلی  بدمد

تو  در  زدی  و گل  انتظار  آوردی