آهوی من

گوشه گوشه صحرا 

بخواب ونهراس

شیرها خاطرشان هست

که تو آهوی منی

یک مزرعه

دلـم

یک مـزرعــه مـیخـواهـد

یک تـو

یک من

و گندم زاری طلایـی رنگ

کـه هــوایـش آکنده بـا عطر نفـس هـای تـو بـاشد

نـــبودنت

داغم می کند!

آنقدر که جای همه ی روزهای آخر سال

بی آتش

می سوزم ...